Η επιληπτική κρίση είναι ένα επεισόδιο απορρύθμισης του εγκεφάλου, που εκδηλώνεται με διάφορες μορφές όπως σπασμούς στα χέρια ή και τα πόδια, απώλεια συνείδησης (λιποθυμία), απώλεια ούρων, μουδιάσματα, οπτικές (πχ λάμψεις) ή ακουστικές διαταραχές κ.ο.κ. Της επιληπτικής κρίσης ορισμένες φορές προηγούνται διάφορα συμπτώματα όπως μια ενόχληση στο στομάχι, αίσθημα φόβου, ναυτία κλπ τα οποία αποτελούν την επιληπτική αύρα.

Μια επιληπτική κρίση μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια που φαίνονται σε μια μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου όπως ένας όγκος εγκεφάλου, εγκεφαλική αιμορραγία, ένα χτύπημα στο κεφάλι, αλλά και σε άλλες διαταραχές όπως η υπονατριαιμία, η κατάχρηση (ή και η στέρηση) οινοπνεύματος, ορισμένα φάρμακα κ.ο.κ. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου ο έλεγχος δεν δείχνει κάτι παθολογικό.

Η επιληψία είναι μια σχετικά συχνή νόσος, στην οποία έχουμε χρόνια επαναλαμβανόμενα επεισόδια επιληπτικών κρίσεων. Η αντιμετώπιση είναι με φαρμακευτική αγωγή την οποία χορηγεί ο Νευρολόγος, ενώ στις σπάνιες περιπτώσεις φαρμακο-ανθεκτικής επιληψίας, τη λύση δίνει μια νευροχειρουργική επέμβαση.

Συχνές ερωτήσεις για την επιληψία

Τι διαφορά έχει η επιληπτική κρίση από την επιληψία;

Επιληπτική κρίση είναι ένα επεισόδιο που μπορεί να είναι μια φορά στη ζωή κάποιου και να μην ξανασυμβεί. Επιληψία η νόσος στην οποία κάποιος εμφανίζει συχνά επιληπτικές κρίσεις. Η σύγχρονη νευρολογική άποψη είναι ότι ο κάθε άνθρωπος «δικαιούται» να έχει ένα επεισόδιο επιληπτικής κρίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στην υπόλοιπη ζωή του θα έχει κι άλλα επεισόδια επιληπτικών κρίσεων (δηλ. επιληψία).

Τι μορφές μπορεί να έχει μια επιληπτική κρίση ;

Η επιληπτική κρίση μπορεί να έχει πολλές μορφές, ανάλογα με το σημείο του εγκεφάλου που σχετίζεται. Μια βλάβη στο κέντρο που ελέγχει την κίνηση στο χέρι, θα προκαλέσει σπασμούς στο χέρι κ.ο.κ. Όταν η ανώμαλη ηλεκτρική δραστηριότητα επεκταθεί και στα 2 ημισφαίρια του εγκεφάλου, η επιληπτική κρίση γενικεύεται και τότε έχουμε απώλεια των αισθήσεων. Είναι η πιο γνωστή μορφή επιληψίας.

Μια επιληπτική κρίση λοιπόν μπορεί να εκδηλωθεί με:

• σπασμούς, είτε κλονικούς (όταν δηλ. τρέμουν τα χέρια ή και τα πόδια), είτε τονικούς (όταν τα χέρια ή τα πόδια μένουν καθηλωμένα σε σύσπαση), είτε μυοκλονικούς (σαν τινάγματα)

• γρήγορο ανοιγοκλείσιμο των ματιών (σπασμοί στους βλεφαρικούς μυες) ή βολβοστροφή (όταν "γυρίζουν τα μάτια")

• αισθητικές διαταραχές πχ μουδιάσματα ή αίσθηση ηλεκτρικού ρεύματος

• οπτικές διαταραχές πχ λάμψεις, ζιγκ-ζαγκ

• ακουστικές διαταραχές όπως απλούς ήχους ή ακόμα και μουσικά κομμάτια

• δυσκολία στην ομιλία, μπέρδεμα, σταμάτημα της ομιλίας, σιελόρροια, μασητικοί ήχοι και κινήσεις, τρίξιμο των δοντιών

• οσφρητικές διαταραχές πχ αίσθηση άσχημης μυρωδιάς

• απώλεια ούρων ή και κοπράνων, δάγκωμα της γλώσσας

• περίεργη αιφνίδια συμπεριφορά δηλ. ο ασθενής καθηλώνει το βλέμμα του "σαν χαμένος", κάνει αυτόματες στερεοτυπικές κινήσεις όπως τρίβει τα χέρια του, κάνει σαν να μασάει, περπατάει γύρω γύρω σαν σε κύκλο κ.ο.κ.

• η ατονική κρίση (drop attack) όπου χάνεται αιφνίδια ο μυϊκός τόνος σε όλο το σώμα και ο ασθενής σωριάζεται "σαν σακί" στο έδαφος.

• άλλες σπάνιες μορφές όπως το deja vu

Τι προηγείται της επιληπτικής κρίσης ;

Υπάρχουν κάποια προειδοποιητικά συμπτώματα (αύρα) που υπάρχουν σε ορισμένους ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς αυτοί αντιλαμβάνονται ότι θα ακολουθήσει η "κυρίως" κρίση. Τέτοια συμπτώματα είναι πχ στομαχικές ενοχλήσεις, περίεργες μυρωδιές, οπτικές διαταραχές, ευχάριστη ή δυσάρεστη αίσθηση, φόβος ή πανικός, ζάλη, πονοκέφαλος ή ναυτία.

*σε ορισμένες περιπτώσεις η αύρα δεν ακολουθείται από επιληπτική κρίση.

Τι ακολουθεί μια επιληπτική κρίση ;

Μια επιληπτική κρίση μπορεί να σταματήσει απότομα και ο ασθενής να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση (μπορεί και να μην έχει συνείδηση τι συνέβη). Σε άλλες περιπτώσεις ο ασθενής "βγαίνει" σταδιακά από την κρίση με συμπτώματα όπως ζάλη, υπνηλία, πονοκέφαλο, φόβο, σύγχυση, αίσθημα ντροπής, δυσκολία στην ομιλία, μυϊκή αδυναμία, δίψα κ.ο.κ.

Υπάρχει περίπτωση ένα σύμπτωμα από όλα αυτά που αναφέρθηκαν στις προηγούμενες ερωτήσεις, να μην οφείλεται σε επιληπτική κρίση ;

Ναι. Είναι πολύ συχνό να εμφανίζεται ένα αιφνίδιο σύμπτωμα σε έναν ασθενή και ο νευρολόγος να καλείται να διαγνώσει αν πρόκειται για επιληπτική κρίση ή όχι. Για παράδειγμα :

1. μια ακούσια μυϊκή κίνηση σε ένα χέρι (ή και πόδι) μπορεί να είναι μυοκλονία, τρόμος, χορεία, αθέτωση ή ένα απλό τικ

2. ένα μούδιασμα όπως αναφέρεται στη σχετική ενότητα, είναι εξαιρετικά σπάνιο να σχετίζεται με την επιληψία

3. λάμψεις και φωτάκια μπορεί να δει κανείς ως αποτέλεσμα διαταραχών από τον οφθαλμό (πχ αποκόλληση αμφιβληστροειδούς), αλλά και στην ημικρανία

4. μια καρδιολογική λιποθυμία μπορεί να μοιάζει πολύ με μια ατονική κρίση (drop attack).

Πως ταξινομούνται οι επιληπτικές κρίσεις ;

Αν λάβουμε ως κριτήριο το που ξεκινάει η ανώμαλη ηλεκτρική δραστηριότητα, οι επιληπτικές κρίσεις χωρίζονται σε :

• εστιακές (partial seizures), όπου η ηλεκτρική δραστηριότητα ξεκινάει σε ένα σημείο του εγκεφάλου. Χωρίζονται σε απλές εστιακές, σύνθετες εστιακές και δευτερογενώς γενικευμένες

• γενικευμένες (primary generalized seizures), όπου η ηλεκτρική δραστηριότητα ξεκινάει από την αρχή, ταυτόχρονα και στα 2 ημισφαίρια. Χωρίζονται σε αφαιρετικές (petit mal), μυοκλονικές, τονικές, ατονικές, κλoνικές και τονικοκλoνικές (grand mal)

*μια επιληπτική κρίση μπορεί να ξεκινήσει από ένα σημείο ως εστιακή και μετά να επεκταθεί σε όλο τον εγκέφαλο (εστιακή, δευτεροπαθώς γενικευμένη κρίση).

Είναι συχνή η επιληψία ; είναι συχνές οι επιληπτικές κρίσεις ;

Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενη ερώτηση, ένα 7-10% του πληθυσμού θα εμφανίσει επιληπτική κρίση σε κάποια στιγμή της ζωής του. Δηλ. το σύμπτωμα επιληπτική κρίση είναι αρκετά συχνό.Η επιληψία, είναι επίσης σχετικά συχνή πάθηση. 0,5-1% του πληθυσμού πάσχει από επιληψία.

Σε τι μπορεί να οφείλεται μια επιληπτική κρίση ;

Μια επιληπτική κρίση μπορεί να οφείλεται σε :

1. εγκεφαλική αιμορραγία

2. όγκο εγκεφάλου

3. ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο

4. μηνιγγίτιδα

5. ένα χτύπημα στο κεφάλι

6. πυρετό (πυρετικοί σπασμοί στα παιδιά)

7. υδροκέφαλο

8. μεταβολικές διαταραχές όπως υπογλυκαιμία, ουραιμία, υπονατριαιμία κλπ

9. λήψη φαρμάκων ή ουσιών (πχ κοκαΐνη, αμφεταμίνες, ecstasy), οπιοειδή παυσίπονα (πχ προποξυφαίνη), ορισμένα αντιβιοτικά (πχ σιπροφλοξασίνη)

10. χρόνια κατάχρηση οινοπνεύματος (αλκοολικές κρίσεις)

11. απότομη διακοπή φαρμάκων ή ουσιών πχ οινόπνευμα, αντιεπιληπτικά φάρμακα, βαρβιτουρικά

12. η νόσος Alzheimer συνοδεύεται στα όψιμα στάδια από επιληπτικές κρίσεις

13. τέλος, σε ένα ποσοστό ασθενών, παρά τον πλήρη έλεγχο, δεν ανευρίσκεται κάποιο αίτιο και η επιληπτική κρίση λέγεται ιδιοπαθής.

*σημειώνεται η πολλαπλή επίδραση του οινοπνεύματος στο θέμα της επιληπτικής κρίσης : τόσο η χρόνια χρήση όσο και η απότομη διακοπή (στέρηση) του μπορεί να πυροδοτήσουν μια κρίση. Επίσης είναι επικίνδυνος ο συνδυασμός αλκοόλ και αντιεπιληπτικών φαρμάκων.

Σε έναν ασθενή με γνωστό πρόβλημα επιληψίας, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα να εμφανιστεί μια κρίση ;

Οι παράγοντες αυτοί (triggering factors) είναι :

• η διακοπή των αντιεπιληπτικών φαρμάκων

• η κατάχρηση οινοπνεύματος (μέθη)

• η έλλειψη ύπνου

• η σωματική εξάντληση

• η ψυχική καταπόνηση (stress)

• η διακοπή φαρμάκων που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα (πχ βαρβιτουρικά, βενζοδιαζεπίνες)

• ένα εμπύρετο νόσημα

• η έμμηνος ρύση.

Η επιληψία είναι κληρονομική νόσος ;

Δεν υπάρχει μια γενική απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Έχουν βρεθεί πολλά γονίδια που σχετίζονται με την επιληπτογένεση (δηλ. τη δημιουργία της επιληψίας). Αυτό που μεταβιβάζουν αυτά τα γονίδια είναι η αυξημένη προδιάθεση για επιληψία. Ειδικά σε ορισμένες μορφές όπως η πρωτοπαθώς γενικευμένη επιληψία (όπου οι κρίσεις ξεκινούν και στα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια ταυτοχρόνως), η κληρονομικότητα υπάρχει, αν και όχι σε μεγάλο βαθμό. Πιο πρακτικά :

1. αν ένας πατέρας έχει επιληψία, η πιθανότητα να νοσήσουν τα παιδιά του είναι περίπου η ίδια με το γενικό πληθυσμό (ή λίγο πιο υψηλή) δηλ περίπου 1-2%

2. αν μια μητέρα έχει επιληψία, η πιθανότητα να νοσήσουν τα παιδιά της είναι μεγαλύτερη, αλλά λιγότερο από 5%

3. αν και οι δυο γονείς έχουν επιληψία, η πιθανότητα είναι κατά τι μεγαλύτερη από 5%

Κάποιος που έχασε τις αισθήσεις του, πως μπορούμε να ξέρουμε αν έπαθε επιληπτική κρίση ;

Όπως αναφέρεται στην ενότητα λιποθυμία, η απώλεια των αισθήσεων που οφείλεται σε επιληπτική κρίση έχει ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (σπασμούς, απώλεια ούρων ή και κοπράνων, δάγκωμα της γλώσσας). Ωστόσο αυτό δεν είναι πάντα απόλυτο. Επι αμφιβολίας και αφού πρώτα αποκλειστούν άλλα (πχ καρδιακά) αίτια λιποθυμίας, ο ασθενής πρέπει να εξεταστεί από Νευρολόγο.

*έχει βρεθεί ότι αν μετρήσουμε τα επίπεδα προλακτίνης στο αίμα, λίγα λεπτά μετά από ένα επεισόδιο επιληψίας, αυτά βρίσκονται αυξημένα. Αν και δεν ισχύει για όλους τους τύπους επιληψίας, αυτή είναι μια έμμεση μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα σ' ένα Νοσοκομείο για να διερευνηθεί ένα "ύποπτο" επεισόδιο απώλειας των αισθήσεων.

Ένα επεισόδιο που μοιάζει με επιληπτική κρίση, σε έναν άνθρωπο μέχρι τώρα υγιή, τι διερεύνηση χρειάζεται ; Με άλλα λόγια, πως μπαίνει η διάγνωση της επιληψίας ;

• η διερεύνηση ξεκινάει από το ιστορικό : περιγραφή του επεισοδίου, κατά προτίμηση από παριστάμενο μάρτυρα. Καμιά φορά υπάρχει λήψη με βίντεο από κινητό που βοηθάει πολύ

• ακολουθεί πλήρης νευρολογική εξέταση

• η εξέταση που θέτει τη σφραγίδα της διάγνωσης είναι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ). Πρόκειται για μια απλή και ανώδυνη εξέταση στην οποία καταγράφεται με μια σειρά από καλώδια η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, όπως ακριβώς γίνεται με την καρδιά στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Η καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος με παράλληλη βιντεοσκόπηση του ασθενούς λέγεται βιντεο-εγκεφαλογραφία (video-EEG)

• ακολούθως θα χρειαστούν και απεικονιστικές εξετάσεις όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία ή και νεότερες εξετάσεις όπως το PET, το SPECT και η μαγνητο-εγκεφαλογραφία (MEG).

Αν γίνει ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και δεν δείξει κάτι παθολογικό, αυτό σημαίνει ότι αποκλείεται η επιληπτική κρίση ;

Όχι. Είναι αρκετά συχνό το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα που γίνεται μετά την κρίση, να μην δείχνει κάτι παθολογικό. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα όπως προαναφέρθηκε καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, εμφανίζονται αλλοιώσεις. Μετά το τέλος της κρίσης ο εγκέφαλος συνήθως επανέρχεται στο φυσιολογικό του "ηλεκτρικό προφίλ". Ωστόσο, είναι πιθανόν οι αλλοιώσεις να παραμείνουν για ορισμένο χρονικό διάστημα και μετά το τέλος της κρίσης.Υπάρχουν ορισμένες τεχνικές που αυξάνουν την πιθανότητα να "δείξει κάτι" το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα : η στέρηση ύπνου, ο υπεραερισμός (όπου ο ασθενής παίρνει βαθιές ανάσες για λίγα λεπτά) και ο γρήγορος εναλλασσόμενος φωτισμός.

Ένα επεισόδιο επιληπτικής κρίσης (πρώτη φορά) χρειάζεται έναρξη αντιεπιληπτικού φαρμάκου ;

Η απάντηση δίνεται κατά περίπτωση από το Νευρολόγο, ωστόσο η γενική αρχή είναι ότι ξεκινάει η αντιεπιληπτική αγωγή σε έναν ασθενή όπου θεωρείται αυξημένη η πιθανότητα η επιληπτική κρίση να επαναληφθεί.

Τι μπορώ να κάνω αν δω κάποιον να εμφανίζει μια επιληπτική κρίση ;

Στην περίπτωση που βρεθείτε μπροστά σε έναν ασθενή με επιληπτική κρίση :

1. το πιο σημαντικό : προστατέψετε τον ασθενή από το να τραυματιστεί, ειδικά στο κεφάλι. Απομακρύνετε αντικείμενα ή έπιπλα

2. μην προσπαθήσετε να ανοίξετε το στόμα, ή να βάλετε μέσα δάχτυλα ή άλλα αντικείμενα (πχ κουτάλια) για να "μη γυρίσει η γλώσσα"

3. μην κρατάτε καθηλωμένο τον ασθενή - δεν έχει νόημα και δεν σταματάει την κρίση

4. ζητήστε ιατρική βοήθεια. Αν δεν υπάρχει γιατρός στο χώρο, ζητείστε από κάποιον να καλέσει το 166 ή καλέστε το εσείς αν είσαστε μόνος

5. κρατήστε χρόνο. Έχει σημασία να ξέρει κανείς πόσο διήρκεσε μια κρίση

6. όταν τελειώσει η κρίση, μπορεί ο ασθενής να κάνει εμετό. Κρατήστε το κεφάλι του στο πλάι για να μην προκληθεί εισρόφηση των εμεσμάτων

7. μην δίνετε νερό ή φάρμακα στον ασθενή αμέσως μετά την κρίση : μπορεί να είναι ζαλισμένος και να πνιγεί.

Θυμηθείτε : οι περισσότερες κρίσεις τελειώνουν μόνες τους μέσα σε λίγα λεπτά. Δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για να σταματήσετε την κρίση (αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δοθούν ειδικά φάρμακα στον ασθενή, όχι από το στόμα, αλλά είτε ενδοφλεβίως, είτε από το ορθό). Συνεπώς, το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να προστατέψετε τον ασθενή από τις συνέπειες της κρίσης (τραυματισμοί και εισρόφηση).

Πότε εμφανίζονται οι επιληπτικές κρίσεις μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι ;

Υπάρχουν οι πρώιμες κρίσεις (μέσα στις πρώτες 7 ημέρες από το χτύπημα) και οι όψιμες κρίσεις (μετά από τις 7 πρώτες ημέρες). Ένας ασθενής με πρώιμη επιληπτική κρίση, έχει περίπου 25% πιθανότητες να εμφανίσει όψιμες κρίσεις.

Ένας ασθενής με χτύπημα στο κεφάλι, πόσο συχνό είναι να εμφανίσει μια πρώιμη επιληπτική κρίση ;

Η απάντηση εξαρτάται από τα βαρύτητα του χτυπήματος. Σε μια απλή κάκωση κεφαλής, η πιθανότητα πρώιμης επιληπτικής κρίσης είναι 1%. Αντίθετα σε μια σοβαρή κάκωση η πιθανότητα είναι 30% (με τον όρο σοβαρή εννοώντας την κάκωση στην οποία έχουμε απώλεια των αισθήσεων για πάνω από 24 ώρες, νευρολογικό έλλειμμα, αμνησία για πάνω από 24 ώρες, αιμορραγική θλάση ή τραυματικό αιμάτωμα.Ειδικά στην περίπτωση του διατιτραίνοντος τραύματος δηλ. την είσοδο ξένου σώματος στον εγκέφαλο πχ σφαίρας, η πιθανότητα είναι πολύ μεγάλη, πάνω από 50%.

Μια επιληπτική κρίση (γενικά) κατά πόσο είναι επικίνδυνη ;

• μια γενικευμένη επιληπτική κρίση (με απώλεια αισθήσεων και σπασμούς) συνήθως σταματάει από μόνη της, χωρίς τη βοήθεια φαρμάκων. Σε αυτή την περίπτωση ο μόνος κίνδυνος είναι να χτυπήσει κανείς σοβαρά πχ στο κεφάλι ή και σε άλλα σημεία του σώματος, λόγω απώλειας του σωματικού ελέγχου. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τον εγκέφαλο από μια επιληπτική κρίση που διήρκεσε λίγα λεπτά

• όταν η γενικευμένη κρίση διαρκεί πολύ (πάνω από 30 λεπτά) ονομάζεται επιληπτική κατάσταση (status epilepticus) και χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση με φάρμακα, διότι προκαλείται οίδημα στον εγκέφαλο και βλάβη των εγκεφαλικών νευρώνων. Η επιληπτική κατάσταση είναι δυνητικά θανατηφόρος και χρειάζεται νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας

• οι ασθενείς με παραμελημένη, πολλών ετών επιληψία, έχει βρεθεί ότι παρουσιάζουν νοητική έκπτωση, λόγω της χρόνιας νευρωνικής βλάβης. Αυτά τα περιστατικά παρατηρούνται πολύ σπάνια σήμερα λόγω των φαρμάκων

• μια απλή εστιακή κρίση όπου πχ τρέμει το χέρι, δεν έχει κανένα κίνδυνο για τον ασθενή, εκτός από το ότι υπάρχει η πιθανότητα να γενικευθεί, δηλ. να επεκταθεί και στα 2 ημισφαίρια και να έχουμε απώλεια των αισθήσεων

• οποιοσδήποτε τύπος επιληπτικής κρίσης είναι επικίνδυνος σε ορισμένες συνθήκες όπως όταν ο ασθενής οδηγεί, κολυμπάει, είναι ανεβασμένος σε μια σκάλα, σε ένα χαμηλό μπαλκόνι κ.ο.κ.

• το προσδόκιμο επιβίωσης ενός επιληπτικού ασθενούς δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτό ενός μη-επιληπτικού (με την προϋπόθεση ότι η επιληψία δεν οφείλεται πχ σε όγκο εγκεφάλου ).

*θυμηθείτε : ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η οδήγηση σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις.

Ποια είναι (γενικά) η αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων ;

Η απάντηση εξαρτάται από το είδος και τη συχνότητα των κρίσεων. Σε γενικές πάντως γραμμές :

• κάποιος με πρωτοεμφανιζόμενη επιληπτική κρίση και αρνητικό υπόλοιπο έλεγχο (δηλ. μαγνητική τομογραφία χωρίς ευρήματα), μπορεί να μην τεθεί σε αντιεπιληπτική αγωγή, με βάση την άποψη ότι «κάθε άνθρωπος δικαιούται να εμφανίσει μια φορά στη ζωή του επιληπτική κρίση». Υπάρχει παρακολούθηση από Νευρολόγο και αποφυγή δραστηριοτήτων που μπορεί να πυροδοτήσουν νέα κρίση πχ ξενύχτι, κατάχρηση αλκοόλ κλπ

• ασθενής με πάνω από μια κρίση, αρχίζει αντιεπιληπτική αγωγή

• ασθενής με επιληπτική κρίση που οφείλεται σε κάποιο αίτιο σαφές πχ όγκος εγκεφάλου, εγκεφαλική αιμορραγία αντιμετωπίζεται από κοινού, από Νευρολόγο και Νευροχειρουργό. Έτσι πχ ασθενής με επιληπτική κρίση που οφείλεται σε μηνιγγίωμα, χρειάζεται αφαίρεση του όγκου και συνέχιση της αντιεπιληπτικής αγωγής ανάλογα, για 6 τουλάχιστον μήνες

• ασθενής με μεγάλη συχνότητα επιληπτικών κρίσεων και αντοχή στα αντιεπιληπτικά φάρμακα, είναι υποψήφιος για τη χειρουργική αντιμετώπιση της επιληψίας.

Σε ποιες περιπτώσεις ένας ασθενής με επιληψία χρειάζεται νευροχειρουργική αντιμετώπιση ;

Ένα 10-20% των ασθενών εξακολουθεί να εμφανίζει επιληπτικές κρίσεις παρά τα φάρμακα. Οι ασθενείς αυτοί, με την αποκαλούμενη φαρμακο-ανθεκτική επιληψία, έχουν συχνές και σοβαρές κρίσεις, που επηρεάζουν ιδιαίτερα την καθημερινότητά τους. Έχουν δοκιμάσει τουλάχιστον δύο αντιεπιληπτικά φάρμακα και μάλιστα στις μέγιστες δόσεις τους. Επίσης έχουν δοκιμάσει χωρίς επιτυχία συνδυασμούς φαρμάκων.

Οι ασθενείς αυτοί θεωρούνται υποψήφιοι για τη χειρουργική της επιληψίας. Υποβάλλονται σε ειδικό έλεγχο με εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία, PET scan, SPECT scan, video-ΗΕΓ. Ο έλεγχος γίνεται από Νευρολόγο εξειδικευμένο στο θέμα της επιληψίας. Τέλος, αν ο ασθενής θεωρηθεί υποψήφιος για χειρουργική επέμβαση, εξετάζεται από Νευροχειρουργό.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες επεμβάσεων για την επιληψία :

1. επεμβάσεις εκτομής, όπου αφαιρείται εγκεφαλικός ιστός που πυροδοτεί επιληπτικές κρίσεις πχ αμυγδαλο-ιπποκαμπεκτομή

2. επεμβάσεις αποσύνδεσης, όπου διακόπτεται χειρουργικά η οδός εξάπλωσης της επιληπτικής κρίσης πχ πολλαπλές υποχοριοειδείς εκτομές.

Σε ποιόν γιατρό θα πρέπει να απευθυνθώ για την αντιμετώπιση της επιληψίας ;

Θα πρέπει να επισκεφθείτε ένα Νευρολόγο.