Οι κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου στην θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης είναι πολύ πιο σπάνιες σε σχέση με αυτές στην αυχενική ή στην οσφυϊκή μοίρα (μέση). Εμφανίζονται σε νέα σχετικά άτομα και κυρίως στα κατώτερα τμήματα της θωρακικής μοίρας (Θ8-Θ12).

Από πλευράς συμπτωμάτων μπορεί να προκαλέσουν πόνο στην πλάτη, συχνά με επέκταση «σαν ζώνη» προς τα μπρος στο στήθος. Επίσης μπορεί να προκληθεί μυελοπάθεια, με δυσκολία στο περπάτημα (κίνδυνος παραπληγίας) και πιο σπάνια διαταραχές από την ούρηση και την αφόδευση.

Η διάγνωση γίνεται κυρίως με τη μαγνητική τομογραφία. Αρκετά συχνά οι θωρακικές δισκοκήλες έχουν αποτιτανώσεις (δηλ. έχουν αποκτήσει σκληρό κέλυφος, ως αποτέλεσμα της χρόνιας εκφύλισης).

Η θεραπεία εξαρτάται, όπως και γενικά στις κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου από τα συμπτώματα. Μια κήλη που δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα και απλά ανακαλύπτεται ως εύρημα σε μια μαγνητική τομογραφία, μπορούμε να τη παρακολουθήσουμε. Αν υπάρχει μόνο πόνος στη ράχη, μπορεί να αντιμετωπιστεί αρχικά με συντηρητική θεραπεία δηλ. φάρμακα, ασκήσεις και έναν κηδεμόνα. Σε περίπτωση πόνου που δεν υφίεται με τα απλά μέτρα, και βέβαια σε περίπτωση όπου υπάρχει κίνδυνος παράλυσης (μυελοπάθεια) η μόνη λύση είναι η χειρουργική.

Οι επεμβάσεις για τις θωρακικές δισκοκήλες είναι τεχνικά πολύ πιο απαιτητικές σε σχέση με αυτές για τις αυχενικές και οσφυϊκές κήλες. Υπάρχουν διάφορες προσπελάσεις, είτε από το θώρακα (πρόσθιες) είτε οπισθοπλάγιες. Η επιλογή γίνεται ανάλογα με την εντόπιση της κήλης.

Συχνές ερωτήσεις για την θωρακική κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου

Πόσο σπάνιες είναι οι θωρακικές δισκοκήλες;

Αν κάνουμε μαγνητική τομογραφία σε ανθρώπους χωρίς κανένα σύμπτωμα (ασυμπτωματικοί) η πιθανότητα να βρεθεί μια τουλάχιστον δισκοκήλη στην θωρακική μοίρα είναι μεγάλη (σε μια μελέτη το ποσοστό έφτασε το 73%).

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι κήλες αυτές δεν θα προκαλέσουν ποτέ κάποιο σύμπτωμα. Αν τις παρακολουθήσουμε με μαγνητικές τομογραφίες θα δούμε ότι κάποιες αλλάζουν μέγεθος (όσο πιο μεγάλη είναι μια κήλη, τόσο πιο πιθανό είναι να υποστραφεί με τη πάροδο του χρόνου) και κάποιες παραμένουν ίδιες.

Οι θωρακικές κήλες μεσοσπονδυλίου που προκαλούν συμπτώματα είναι πολύ πιο σπάνιες. Υπολογίζονται σε 1 ανά 1.000.000 πληθυσμού κατ’ έτος σύμφωνα με μια μελέτη. Αυτό σημαίνει 10 περίπου νέα περιστατικά κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Η ηλικία εμφάνισης είναι συνήθως νέα άτομα 30-50 ετών. Πιο συχνά εμφανίζονται σε ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο Scheuermann που προκαλεί κύφωση.

Τι συμπτώματα προκαλούν;

Μια θωρακική δισκοκήλη μπορεί να προκαλέσει:

1. Πόνο στην πλάτη που μπορεί να επεκτείνεται και προς την ανώτερη περιοχή της μέσης (νεφρική χώρα).

2. Ριζιτικό πόνο νεύρου (radicular pain) που επεκτείνεται «σαν ζώνη» προς την πρόσθια επιφάνεια του θώρακα ή της κοιλιάς και που μπορεί να πάρει χαρακτήρες όπως μούδιασμα, κάψιμο, ηλεκτρικό ρεύμα κλπ. Κάποιες φορές ο αντανακλαστικός αυτός πόνος μπορεί να μπερδεύει το γιατρό και να θυμίζει πχ καρδιακή νόσο ή πνευμονική νόσο, ακόμα και πόνο στο στομάχι ή την χολή. Χαρακτηριστικά ένας δίσκος στην περιοχή Θ9-Θ10 μπορεί να δίνει πόνο στην περιοχή του ομφαλού!

3. Μυελοπάθεια με δυσκολία στο περπάτημα και πιο σπάνια διαταραχές από την ούρηση και την αφόδευση. Αυτό μπορεί να εμφανιστεί είτε αιφνιδίως (μετά από κάποιο τραυματισμό), είτε σε αργή προοδευτική μορφή. Εδώ υπάρχει σαφής κίνδυνος παραπληγίας. Συνοδεύεται και από άλλα χαρακτηριστικά σημεία στην εξέταση όπως αυξημένα αντανακλαστικά, κλόνο, σημείο Babinsnki κ.ο.κ.

Τονίζεται ότι ο πόνος, είτε ο τοπικός είτε ο αντανακλαστικός (ριζιτικός), μπορεί να έχουν περίεργες ιδιότητες και ορισμένες φορές η διάγνωση καθυστερεί.

Τι ιδιαιτερότητες υπάρχουν στη συγκεκριμένη περιοχή της σπονδυλικής στήλης;

1. Οι θωρακικές δισκοκήλες είναι πολύ πιο σπάνιες σε σχέση με τις αυχενικές και τις οσφυϊκές.

2. Η ανατομία της περιοχής είναι διαφορετική. Το μεγαλύτερο κομμάτι της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι σχετικά ακίνητο, διότι μπροστά βρίσκεται ο θωρακικός κλωβός με τις πλευρές (12 δεξιά και 12 αριστερά). Τα κατώτερα τμήματα θεωρούνται μεταβατική ζώνη διότι συνορεύουν με την οσφυϊκή μοίρα (μέση) και άρα υπάρχει αυξημένη προδιάθεση για εκφύλιση (φθορά). Για το λόγο αυτό το 75% των κηλών εμφανίζεται ακριβώς σε αυτή την περιοχή (κατώτερη πλάτη) και συγκεκριμένα ανάμεσα στον 8ο και 12ο θωρακικό σπόνδυλο (Θ8-Θ12).

3. Η αιμάτωση του νωτιαίου μυελού στην περιοχή γίνεται με πολλά μικρής διαμέτρου αγγεία. Η πιθανότητα να μειωθεί η παροχή αίματος και να προκληθεί παράλυση των κάτω άκρων είναι πολύ πιο μεγάλη πχ από την περιοχή του αυχένα.

4. Το σχήμα της σπονδυλικής στήλης στην θωρακική μοίρα είναι κυφωτικό (φυσιολογική κύφωση έως 40-50 μοίρες) και αυτό επιβαρύνει το νωτιαίο μυελό.

5. Οι κήλες στην περιοχή είναι συχνά αποτιτανωμένες. Αποτιτάνωση είναι χρόνια εκφυλιστική διαδικασία στην οποία ο δίσκος εμφανίζει ένα σκληρό κέλυφος από άλατα ασβεστίου. Πρακτικά αυτός ο «σκληρός δίσκος» δεν επανέρχεται στη θέση του σε αντίθεση με έναν «μαλακό δίσκο». Επίσης, η χειρουργική αφαίρεση ενός αποτιτανωμένου δίσκου είναι τεχνικά πιο δύσκολη σε σχέση με έναν μαλακό δίσκο.

6. Η κάμψη της σπονδυλικής στήλης (το σκύψιμο προς τα μπρος δηλαδή) δεν προκαλεί πρόβλημα στην περιοχή αυτή. Αντίθετα ο συνδυασμός στροφής και κάμψης είναι πιο επιβαρυντικός.

7. Οι θωρακικές κήλες εντοπίζονται συνήθως κεντρικά (70-90%) σε αντίθεση με τις οσφυϊκές που συνήθως βρίσκονται πλάγια.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Η εξέταση που δείχνει καλύτερα μια κήλη δίσκου στην θωρακική μοίρα είναι η μαγνητική τομογραφία. Κάποιες φορές στον προεγχειρητικό σχεδιασμό χρησιμοποιούμε και απλές ακτινογραφίες ή αξονική τομογραφία.

Ποια είναι η αντιμετώπιση;

Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τα συμπτώματα:

1. Δισκοκήλες που δεν προκαλούν συμπτώματα δεν χρειάζονται θεραπεία, παρά μόνο παρακολούθηση δηλ. καταγραφή της παρούσας κλινικής εικόνας από το Νευροχειρουργό και ενημέρωση μόνο αν υπάρχει η οποιαδήποτέ αλλαγή

2. Αν υπάρχει πόνος, είτε τοπικός είτε ριζιτικός, μπορεί να γίνει συντηρητική θεραπεία με φάρμακα, φυσικοθεραπεία, κηδεμόνα και σε επιλεγμένες περιπτώσεις τοπικές ενέσεις. Η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να φτάσει τις 4-6 εβδομάδες. Αν ο πόνος δεν υφίεται με τα μέτρα αυτά και είναι αφόρητος, επιλέγεται η χειρουργική επέμβαση.

3. Αν υπάρχει μυελοπάθεια, είναι επιβεβλημένη η χειρουργική αφαίρεση της κήλης.

Ποια είναι η χειρουργική θεραπεία μιας θωρακικής δισκοκήλης;

Η χειρουργική αντιμετώπιση μιας κήλης δίσκου θωρακικής μοίρας είναι τεχνικά πολύ πιο απαιτητική, σε σχέση με τις υπόλοιπες (πιο συχνές) κήλες στον αυχένα και τη μέση. Για το λόγο αυτό η λύση αυτή επιλέγεται όταν υπάρχει αφόρητος πόνος ή κίνδυνος παραπληγίας (μυελοπάθεια).

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσέγγισης (προσπελάσεις) ανάλογα με την εντόπιση της κήλης και την μορφολογία (κεντρική, αποτιτανωμένη κλπ). Οι προσπελάσεις αυτές είναι:

1. Προσθιες θωρακικές (συχνά με την βοήθεια Θωρακοχειρουργού), είτε ανοιχτές είτε ενδοσκοπικές (VATS, video assisted thoracoscopic surgery)

2. Πλάγιες (costotransversectomy και lateral extracavitary)

3. Οπίσθιες (pediculofacetectomy)

Οι επεμβάσεις αυτές γίνονται με συνεχή καταγραφή των ηλεκτρικών σημάτων από το νωτιαίο μυελό (νευροπαρακολούθηση) και διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε σχετικά υψηλά επίπεδα. Σε ορισμένες περιπτώσεις την αφαίρεση της δισκοκήλης ακολουθεί σπονδυλοδεσία.

Σε ποιον γιατρό θα απευθυνθώ για μια θωρακική κήλη δίσκου;

Θα απευθυνθείτε σε ένα Νευροχειρουργό.

^{* δείτε επίσης τις ενότητες αυχενική και οσφυϊκή δισκοκήλη.}