Το χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα είναι μία ξεχωριστή κατηγορία αιματώματος που αφορά συνήθως σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, που συχνά παίρνουν φάρμακα που επηρεάζουν την πήξη του αίματος όπως ασπιρίνη, κλοπιδογρέλη κλπ.
Το χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, αναπτύσσεται με αργό ρυθμό, σε διάρκεια εβδομάδων, πιέζοντας ολοένα και περισσότερο τον εγκέφαλο
Κ. Κωσταβάρας, Νευροχειρουργός ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ
Η εξέλιξη της νόσου έχει ως εξής:
• αρχικά, υπάρχει ένα χτύπημα στο κεφάλι. Συνήθως είναι μικρής βαρύτητας (πχ «χτύπησα στο ντουλάπι…») και δεν οδηγεί τον ασθενή στο γιατρό. Πολλοί ασθενείς δεν θυμούνται καν το χτύπημα, είτε γιατί έχει περάσει αρκετός καιρός, είτε γιατί το χτύπημα ήταν ασήμαντο.
• περνάει λίγος καιρός (μερικές εβδομάδες συνήθως, αλλά καμιά φορά και μήνες) χωρίς συμπτώματα.
• εμφανίζονται σταδιακά συμπτώματα νευρολογικής επιδείνωσης. Έτσι πχ μπορεί ο ασθενής να αρχίσει να παραπονείται για πονοκέφαλο, ζάλη, υπνηλία, να δυσκολεύεται στο περπάτημα, να του πέφτουν τα πράγματα από τα χέρια, να χάνει τις λέξεις όταν θέλει να πει κάτι. Συνήθως τότε οδηγείται στο νευρολόγο ή το νευροχειρουργό και μπαίνει η διάγνωση με αξονική τομογραφία.
• αν δεν γίνει τότε η διάγνωση, το αιμάτωμα μπορεί να μεγαλώσει και να πιέσει τον εγκέφαλο τόσο, ώστε να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.
• σε άλλες περιπτώσεις, το αιμάτωμα σταθεροποιείται ή και υποχωρεί από μόνο του, αλλά ένα επόμενο μικρό χτύπημα, πυροδοτεί πάλι την ανάπτυξη του.
Πολλές φορές, η διάγνωση αργεί γιατί η κλινική εικόνα, ειδικά στους ηλικιωμένους, είναι ασαφής. Χρειάζεται εμπειρία και αυξημένος βαθμός υποψίας από τον γιατρό που εξετάζει τον άρρωστο, για να ζητηθεί η αξονική τομογραφία εγκεφάλου που θα βάλει τη διάγνωση.
Η αντιμετώπιση είναι:
• Παρακολούθηση. Δηλαδή, επανάληψη της αξονικής τομογραφίας σε δύο πχ εβδομάδες, χωρίς κάποια άλλη θεραπεία. Ουσιαστικά, αφήνουμε το αιμάτωμα να απορροφηθεί από μόνο του. Επιλέγεται σε μικρού μεγέθους αιματώματα, που δεν προκαλούν νευρολογικό έλλειμμα.
• Φαρμακευτική αγωγή : Ορισμένοι ασθενείς ανταποκρίνονται στην χορήγηση κορτιζόνης από το στόμα. Επιλέγεται σε ασθενείς με μικρό μέγεθος αιματώματος και ελάχιστο νευρολογικό έλλειμμα πχ μία μικρή αδυναμία στο χέρι
• Χειρουργική επέμβαση. Είναι η επιλογή σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις.
Όχι. Η παρακολούθηση έχει τον κίνδυνο να μεγαλώσει το αιμάτωμα. Για το λόγο αυτό, επιλέγεται μόνο σε μικρά αιματώματα και σε ασθενείς χωρίς συμπτώματα.
Έχει τις επιπλοκές της χορήγησης της κορτιζόνης, όπως υπέρταση, αύξηση σακχάρου αίματος, έλκος στομάχου κλπ.
Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να γίνει έλεγχος για υποκείμενο πρόβλημα υγείας όπως αγγειακή δυσπλασία που αιμορράγησε (με αγγειογραφία εγκεφάλου), αιμορραγική διαταραχή πχ αιμορροφιλία κ.ο.κ.
Είναι η αφαίρεση με κρανιοανατρήσεις.
Θα πρέπει να επισκεφθείτε ένα Νευροχειρουργό.