Τα τοπικά αντιβιοτικά μπορούν να ελαττώσουν την πιθανότητα λοίμωξης σε μια εγχείρηση σπονδυλικής στήλης ;

Κ. Κωσταβάρας | 12-4-2017


Μια λοίμωξη μετά από ένα χειρουργείο σπονδυλικής στήλης μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον ασθενή, ειδικά εάν υπάρχουν υλικά (πχ σε μια σπονδυλοδεσία ). Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου η πιθανότητα μιας λοίμωξης είναι αυξημένη : όταν ο ασθενής είναι μεγάλης ηλικίας, υπέρβαρος, καπνιστής, πάσχει από καρκίνο, παίρνει κορτιζόνη ή είναι διαβητικός. Επίσης, όταν η νευροχειρουργική επέμβαση διαρκεί πολλές ώρες ή και όταν γίνεται μετάγγιση αίματος. Ειδικά στη σπονδυλική στήλη τα μικρόβια που συνήθως προκαλούν λοίμωξη είναι : Staphylococcus aureus και Staphylococcus epidermidis.

Εδώ και πολλά χρόνια λαμβάνονται διάφορα μέτρα για να μειωθεί η πιθανότητα μιας λοίμωξης μετά από μια επέμβαση στη σπονδυλική στήλη. Κυριότερα μέτρα είναι η χορήγηση ενδοφλεβίων αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια και μετά το χειρουργείο και ο προεγχειρητικός καθαρισμός του δέρματος με αντισηπτικά διαλύματα πχ ιωδίου. Ωστόσο, υπάρχει και η σκέψη για τοπική χορήγηση των αντιβιοτικών μέσα στο χειρουργικό τραύμα, σε διάφορες μορφές όπως διάλυμα, σκόνη κλπ. Παρόμοιο θέμα στην χειρουργική του εγκεφάλου είναι η χρήση βαλβίδων για τον υδροκέφαλο που είναι εμποτισμένες με κάποιο αντιβιοτικό.

Μια μελέτη στο περιοδικό Journal of Neurosurgery: Spine ασχολείται με αυτό ακριβώς το θέμα : την τοπική χορήγηση ενός αντιβιοτικού (βανκομυκίνη) ειδικού για τους σταφυλόκοκκους σε μορφή σκόνης μέσα στο τραύμα. Η βανκομυκίνη είναι ισχυρό αντιβιοτικό ειδικό για τους σταφυλόκοκκους και η ενδοφλέβια χορήγηση έχει αρκετούς κινδύνους (πχ βλάβη στα νεφρά) αλλά η τοπική χορήγηση δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα επιβλαβής.

Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χορήγηση βανκομυκίνης σε σκόνη κατά τη διάρκεια της εγχείρησης στη σπονδυλική στήλη φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο λοίμωξης από τα συγκεκριμένα μικρόβια στο ένα τρίτο. Προφανώς χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθεί το εύρημα και για το λόγο αυτό οι συγγραφείς δεν συνιστούν την γενική υιοθέτηση αυτού του μέτρου, αλλά την κατ αρχήν εφαρμογή σε περιπτώσεις υψηλού κινδύνου (ασθενείς παχύσαρκοι, διαβητικοί κλπ όπως αναφέρθηκε πιο πριν) και μάλιστα σε Νοσοκομεία με υψηλό ποσοστό χειρουργικών λοιμώξεων (πάνω από 5%). Η μελέτη καταλήγει ως εξής :

«The evidence is inconclusive as to which patient population actually benefits, but we postulate that vancomycin powder should be used in institutions with a high baseline infection rate (assuming other potential sources of SSI have been addressed) or in those patients believed to be "high-risk".

Μπορείτε να διαβάσετε μια σύντομη περίληψη (abstract) του άρθρου στον παρακάτω σύνδεσμο :

https://goo.gl/8TSvSk



* δείτε επίσης τις ενότητες σπονδυλική στήλη και χειρουργική επέμβαση στη μέση